Kleding afvalbergen

Als je heel snel kijkt lijkt het een leuk kleurig plaatje, maar het is verre van dat.

Dit zijn synthetische, meestal polyester en acryl, afgedankte kledingstukken die gedumpt zijn in een landfill in een 3e wereldland. Kledingstukken die misschien maar 1 keer gedragen zijn, omdat ze goedkoop zijn, of slecht van kwaliteit, of alweer uit de mode.

Draag jij polyester? Zo ja, wat denk je dat er met dat product gebeurt nadat je het aan een goed doel hebt gedoneerd? Je hoopt dat het een 2e leven krijgt, en dat krijgt het ook wel, maar vaak niet zoals je zelf had gedacht.

Helaas dragen zelfs degenen onder ons die proberen zich op verantwoorde wijze van oude kleding te ontdoen, bij aan het landfill stortprobleem – op dit moment is Europe de grootste exporteur van gebruikt textiel naar Ghana.

Gebruikt textiel wordt verzameld en per container verkocht,  met winst, en niet gesorteerd- 40% daarvan is onverkoopbaar, zelfs op de lokale markt . In Europa zijn we heel goed in het inzamelen, maar helaas ook in het doorverkopen. Recyclen van gebruikt textiel staat in de kinderschoenen, is duur en niet altijd mogelijk als gebruikt wordt gemaakt van synthetische materialen. Dus wordt gekozen voor doorverkoop aan 3e wereldlanden.

Door deze aanvoer van miljoenen kledingstukken uit Europa blijft de plaatselijke textielindustrie in Ghana lijden omdat goedkope alternatieven het land inkomen. Eeuwenoude tradities en technieken gaan hierdoor verloren.

Elke week komen er 15 miljoen gebruikte artikelen binnen uit Europa – sommige kunnen lokaal worden verkocht omdat Ghana een goede markt biedt, maar 6 miljoen artikelen worden weggegooid, dat is 40% afval. Deze vullen de landfills zoals je ziet op deze foto. Deze kledingstukken zijn gemaakt van aardolie en zullen niet verteren. Dit zal eeuwen duren, hoe lang weet niemand, omdat we nog niet zo lang  synthetische kledingstukken produceren en er nog geen enkel stuk verteerd is.

Polyester (“polyethyleentereftalaat”) is een synthetisch geweven materiaal dat destijds bekend staat als duurzaam en relatief goedkoop te produceren. Het werd in 1941 uitgevonden door Britse chemici en door DuPont naar de Verenigde Staten gebracht. Toen nog geen idee wat dit voor gevolgen zou hebben voor het milieu.

Ghana heeft heel weinig verbrandingsovens, dus gaan ze rechtstreeks naar de stortplaats, landfills, veel ervan is niet gereguleerd = 160 ton per dag die het waterafvoersysteem verstikken en de gemeenschappen verwoesten.

Dit is een direct gevolg van het feit dat detailhandelaren polyester, elastaan, acryl en nylon van lage kwaliteit blijven verkopen, met hoge marges en allemaal op oliebasis. Deze detailhandelaren, maar ook hun consumenten, nemen geen verantwoordelijkheid voor de gevolgen van deze kledingproducties en informeren hun klanten hier niet over.

De oplossing?

We hebben geen gouden oplossing, maar om een klein steentje bij te dragen aan dit wereldwijde probleem, hebben we er bij IKIGAI ACCESSORIES voor gekozen om al onze producten van natuurlijke materialen te maken. Gerecycleerde materialen en materialen zonder aardolie. Daarom hebben onze geurkaarsen een basis van koolzaadolie in plaats van paraffine. Onze tassen en kimono’s zijn meestal gemaakt van katoen, tassen van leer, enz. Wij willen niet bijdragen aan deze bergen synthetische onverteerbare mode-resten. Hopelijk volgt jij ons in deze overweging.